Naznaczony (2010)

Zwykle nie piszemy recenzji filmów starszych, ale skoro zostaliśmy poproszeni o to, to czemu nie.

Naznaczony (2010) to dość niezwykły horror, z jednej strony nie ma wysokich ocen (6,5/10), z drugiej przez niektórych uważany jest "Horrorem roku". Jak jest naprawdę?

"Młode małżeństwo z dwójką małych dzieci kupuje wymarzony dom. Ich początkowa radość zostaje jednak przerwana przez dziwne i niewytłumaczalne zjawiska, które towarzyszą im od momentu przeprowadzki. Po upadku z drabiny ich syn zapada w tajemniczą śpiączkę. Zrozpaczeni rodzice szukają zewsząd pomocy. Wkrótce przyjdzie im zadać sobie pytanie, czy to na pewno dom jest źródłem nękających ich zjawisk".

Sama fabuła opowiada oczywiście starą jak świat historię demona i nawiedzonego domu. Tutaj jednak nie mamy stopniowego "psocenia" bestii, ponieważ od razu sprowadza na dziecko śpiączkę i powoli opanowuje umysł chłopca. Skutecznie też stara się nie dopuścić do jego obudzenia. Fabularnie nie jest słabo, zwłaszcza że mamy tutaj misz-masz kilku motywów, włącznie z wchodzeniem do alternatywnego świata. Niektórych uraził ten motyw, bo liczyli na normalną opowieść o demonie/duchu, ale osobiście mnie zaciekawił, zwłaszcza dzięki ciekawemu zakończeniu.

Gra aktorska jest dosyć porządna, Patrick Wilson jest wprost idealny do roli zatroskanego ojca, a Rose Byrne jest cudowną matką. Nawet dzieciaki - chociaż ich role były mocno ogarniczone - dobrze sobie poradziły. Zmęczyła mnie natomiast Lin Shaye w roli medium - ta miła "staruszka" ma zbyt parodystyczną twarz, odbierała filmowy całą należytą powagę i wszystkie ujęcia z jej udziałem dla mnie są do kosza. Najlepszym przykładem niech będzie ultra poważna scena prawie egzorcyzmów, w których urocza staruszka zakłada nazistowską maskę gazową. Nie, nie, nie.

Czy jest strasznie? Jest. Jak zwykle dom puka, przestawia pudła, zrzuca książki. Dookoła biegają duchy dzieci. Cały strach polega oczywiście na "wyskakiwaniu" rozmaitych potworów w najmniej oczywistych scenach - także w środku dnia. Do tego główny demon ma niesamowitą charakteryzacje i sposób poruszania się. Warto zobaczyć jak wygląda.

Muzyka raz jest, raz jej nie ma. Kiedy trzeba mroczna, kiedy nie trzeba praktycznie z radia.

Naznaczony niedługo doczeka się sequela o podtytule "Rozdział 2", co ciekawe trailery sugerują bardzo alternatywne opowiedzenie historii. Ja osobiście czekam, ponieważ świetne ujęcia, dobra charakteryzacja i generalnie brak jakichś poważniejszych głupot - uczynił jedynkę horrorem który mnie oczarował w 2010 roku. Nie było wtedy nic lepszego w temacie, aż do czasów Sinister - który zresztą ma wiele wspólnego z omawianym filmem.

Serdecznie polecam, miły seans. I nie mylcie z polskim serialem o tym samym tytule :) Był zdecydowanie gorszy.

PG.